Mark Shreeve - Legion
Centaur Discs Ltd. 1985 (reedycja 1994)

Płyta obrosła legendą, tak jak większość płyt Shreeve�a kiedyś nie do zdobycia. Po pięcioletnich poszukiwaniach natrafiłem na nią przypadkiem w londyńskim sklepie muzycznym HMV. Ostatnia na składzie leżała zakurzona w magazynie.
Ze wszech miar doskonała, bez słabych stron, wszystkie utwory świetne. Część to bardzo dynamiczne kompozycje z dominującym rytmem perksyjnym (Legion, Storm Column, Sybex Factor), inne monumentalne suity o powolnym rytmie, niekiedy budujące atmosferę grozy (Flagg, Domain 7, The Stand). Na końcu charakterystyczne dla wydawnictw Centaura bonus tracks -Hammer and Crossoraz spacemixLegion. O klimacie płyty może częściowo powiedzieć tajemnicza okładka na której widoczne są krzyże cmentarne zasnute mgłą lub unoszącymi się dymami, w tle miasto z licznymi wieżami kościelnymi, nad wszystkim góruje dziwna postać w czarnym garniturze z białym kołnierzem koszuli i urzędniczych okularach.
Odgłosy modłów w kościele, trąby, ciemne mroczne głosy wypowiadające wezwanie - "...call me Legion..." to początek wyjątkowo dynamicznej kompozycji tytułowej, wielopoziomowe tekstury muzyczne oraz zmiany melodyczne charakterystyczne dla twórczości Marka.Storm Column- klasyka muzyki elektronicznej, również wielopoziomowość oraz bogactwo dźwięków utrudniających odtworzenie tego utworu na scenie. Ciekawie wykorzystane i wplecione dźwięki dzwonków, metalowych rur itp. Od początku do końca perfekcja.Flaggpoczątkowa cicha spokojna melodia, tajemnicze szepty Sue Gresty (oparte na prozie Stephena Kinga), mroczny klimat, szum wiatru, potem powolny rytm perkusji mający jednak charakter marszu. Można wyobrazić sobie na przykład armię tysięcy androidów wchodzących do statków kosmicznych przed inwazją innej planety.Sybex Factorto typowa dynamiczna konstrukcja o bogatej strukturze muzycznej.
Śpiew ptaków, pojękiwania, wycie, melodia początkowa przypominająca nieco grę na kontrabasie, potem spokojne rytmy i klimat dający czas odpocząć po poprzednich dynamicznych kompozycjach -Domain 7. Druga część płyty od utworu opisywanego wcześniej różni się nieco od poprzednich czterech utworów.Iconrozwijający się od samego początku w szybką, ekspresyjną melodię to kompozycja wspólna z Chrisem Franke. Na koniec ozdoba kolekcjiThe Stand. Spokojny i romantyczny a jednocześnie bardzo bogata forma muzyczna.

RAFAŁ NIZIOŁEK

Powrót dospisurecenzji

© 2004 Rafał Niziołek, wszystkie prawa zastrzezone!
Projekt i wykonanieKrzysztof Borkowski